Een metro is er niet en trams rijden er ook niet. veel kan je te voet doen maar toch krijg je vaak het gevoel dat iedereen zijn auto van stal gehaald heeft. en de verkeersregels ja. Onze taxichauffeur lapte een rood licht aan zijn laars en werd in de flank aangereden. Positief is wel dat er nog heel wat mooie oude auto’s te zien zijn.
Voor de burgeroorlog werd Hamra street ook de champs élysées van Libanon genoemd. De Hamra buurt met zijn vele cafees en clubs werd het hele jaar door door Arabische en Westerse toeristen bezocht. Ondertussen bruist het nachtleven er weer opnieuw. Jorn stelde voor de nacht met een laatste almaza (Libanees bier) af te sluiten in een bruine kroeg waar deze jonge vrouwen aan het poolen waren.
Goed voorbereid als ik was stond er nog ergens een verloren israelische stempel in mijn paspoort. Gelukkig liet de lieve Libanees na wat vragen me toch met een speciaal roos papiertje en bijbehorende stempel het land in. Zou dit een teken van verandering in de regio zijn? Anders zou ik een zeer boeiende week en fijn verblijf in het gezellige huis van de familie Jorn gemist hebben. Foto is gemaakt op het strand naast de corniche. more pics to come