Eerst zure melk over mijn hoofd gekregen van de boeren en daarna traangas van de klabakken. Eerste filmpje gemaakt met de D800. zie http://youtu.be/W-rT6d8duN4
2 dingen die me erg fascineren. Ten eerste grafportretten die verbleken, kapot gaan… Het maakt de doden precies nog doder en in dit geval de eerste wereldoorlog nog brutaler. En ten tweede : archaische spelen op de kermis. Op de zuidfoor wordt er tussen de moderne attracties nog steeds op een bal gebokst maar met de grote hamer slaan kan al een paar jaar niet meer.
4 jaar geleden ging ik ’s nachts op zoek naar Amerikanen in Brussel. Indrukwekkende speech toen. 2 kinderen en bijbehorende vermoeidheid later ben ik vannacht gewoon gaan slapen. Ook misschien uit cynische vrees voor het resultaat. Blij met het resultaat. ook voor de kinderen. De foto’s hadden vannacht kunnen gemaakt zijn
Aan de joviale vrijwilligster in het rusthuis valt me onmiddellijk haar hanger op. Niemand draagt nog een fotohanger . De foto is helemaal vervaagd, verontschuldigt ze zich, want ik draag hem tijdens het douchen. In mijn auto hangt nog een foto, ook vervaagd en een beetje kapot. Nee, ik wil de foto’s niet vervangen door nieuwe. Dingen vervagen, dat is het leven.
17 jaar geleden stapte haar man uit het leven. Jeugdtrauma’s raakten niet verwerkt. ‘Neem me mee’ had ze gesmeekt. ‘ik ben toch geen moordenaar’, had hij geantwoord. Het ging niet meer. Alles had hij nog geregeld voor haar. Thuis vond ze nog een brief zo verstopt dat ze die pas later zou vinden: ‘ ik ga slapen, ik ben moe, hier en daar laat ik een lichtje staan, dan weet je de weg als je komt, straks.
24 jaar heeft hij nog geleefd voor mij. Daar ben ik blij om.
Op de hoedenplank ligt nog steeds zijn politiekepie zoals hij die daar legde als zijn dag erop zat.
in de Standaard van 1 november